Willeke de Wit: ‘Toevallig was ik al heel nieuwgierig naar Sardinië, door Sam te volgen op socials. Daar komt bij dat ik de afgelopen 2 jaar vooral in Nederland heb gereisd en daar heb gezien waar de verbinding gemist wordt bij ons: de verbinding met de magie, de natuur en de mens. Sardinië maakt me zo nieuwsgierig, met zijn diepe roots en pure natuur, zo begrijp ik uit de verhalen!

Ik ben dol op de geschiedenis van een land vooral de verborgen schatten van de oudste mensen. Oude graven, gebedstekens, menhirs, tempels, stenen poorten, rotsen etc. Deze laag is het krachtigst verbonden met de aarde en de natuur en kan ons het best weer verbinden met onze oude kennis die we in ons dragen. De oudste lagen zijn ook altijd verbonden met de natuurwezens. Toen hoorden die er nog gewoon bij. Door in de natuur te werken – waar wel nog overblijfselen zijn van de mens – raak je alle gebieden.

De pure natuur zoeken we dan ook bewust op, de feeënhuizen, watertempel, reuzengraven, en dat in relatieve rust: ik kijk ernaar uit!

De elfenplekken die we opzoeken zijn door vrijwel niemand ooit bezocht, we hebben het rijk veelal alleen, maar reken maar dat we er niet alleen zijn! Dit noemen ze op Sardinië zelfs Feeënhuizen! In de rijke, voedende natuur: diep inspirerend.

Je betreedt niet enkel het binnenland van oer-natuurrijk Sardinië: je komt ook echt IN Sardinië, een paradijs voor persoonlijke ontwikkeling. Dit zou zomaar Het Mooie Westen kunnen zijn waar de Egyptenaren over schreven, toegedicht aan hun kosmische-harmonie-godin Ma’at; en wat als dat de Sardische Dea MADre is, de Sardische moedergodin, van vele ter plekke gevonden beeldjes? (Hier is ze afgebeeld op een enorm blok obsidiaan. Sardinië was ooit een legendarische obsidiaanleverancier, internationaal.) Hoe dan ook: als er ergens een land vol mythes en wezens en elfen en reuzenlegendes is, dan is het wel Sardinië, door best verwende Italianen ronduit het Isola Mito genoemd: het Mythische Eiland. Daar gaan we zijn!

Altijd veel natuurschoon rondom, veelal na een prachtig wandelingetje die opeens zomaar kan aanvoelen als in een film. Het is hier ook zo puur natuur! Bijvoorbeeld kunnen we naar een plek als deze, wat misschien niet zo standaard-toeristisch is, maar wel bijzonder gezond en wijs ook, en onvergetelijk. Elfenspel spelen, meditatie, visualisatie? Broodjes en ander lekkers mee. We gaan het goed hebben. Vaak binnen een kwartiertje van huis zelfs. Het is hier rijk!

Onze pittoreske huisjes op onze eerste van twee standplaatsen, deze week, liggen in een monumentaal dorpje tegen de flanken van de Montiferru, de IJzerbergen. En daaruit komt bij allerlei bronnen her en der bronwater van jewelste aan de oppervlakte, befaamd door heel Sardinië. Dat water komt ook uit je kraan en douche, trouwens. Het is hier in zoveel opzichten zó natuurrijk! Je komt deze week op een veel diepere laag dan enkel de toeristische.

De watertempel waar we heengaan is van internationale klasse, en wordt wél bezocht door andere mensen, soms ook zomaar heel bijzondere. Het park eromheen is groot, we weten net ook de verscholen feeërieke plekken. Geweldig ook om hier te picknicken en ook de bar en het winkeltje zijn heel aangenaam.

Juist in deze tijd deze watertempel bezoeken heeft een groot voordeel: op en rond 21 september – de herfstequinox – heb je een zeer bijzonder lichteffect, dat je wel bijblijft. We gaan bewust niet op 21 september, want dan staat het stampvol met bussen elkaar verdringende toeristen. Wij: in alle rust. Beter!

Naast ruimte voor het spirituele doel voor eenieder in de reis is er uiteraard tijd voor gezelligheid, koffie, even rusten, lekker eten. Onze meestergids, Sardijnse Nederlander Sam, weet en vindt altijd bijzondere weggetjes en plekken. Het zit ‘m in de genen. Intussen heeft hij ruim duizend bijzondere plekken op zijn Google Maps gemarkeerd. ‘Wat past nu bij de energie? Ik weet wel een plek die hierbij past.’ Nooit saai!

Best bijzonder, waar we zoal slapen. Ook de locatie waar we de laatste twee dagen verblijven, scoort al jaren een dikke 9.

Beetje gek doen mag ook, hè? Toch niemand die ons ziet, of hoort. Hoewel…? 🙂